Rozdział I - Głodówka

Rozdział I

Zdecydowanie się na dietę i podjęcie tej walki, hmm pewnie każdy by stwierdził e tam nic trudnego , pewnie nie trzeba się obżerać i schudniesz. Niestety to tak nie jest do diety trzeba się przygotować ale nie chodzi mi o fizyczne przygotowanie chociaż to też jest ważne, chodzi mi o psychiczne nastawienie. Bycie gotowym w 100% na tą walkę jeśli nie wierzysz w to że Ci się uda nie masz co podejmować tego kroku poczekaj przemyśl wszystko, i zastanów się!!! Możecie powiedzieć że to śmieszne ale pomyślcie ile jest tych przypadków które stwierdzają z dnia na dzień „będę się odchudzać” i co z tego stwierdzenia rano się odchudza a w nocy się objada taka jest prawda albo wypróbowywanie diety cud pod każdą postacią każda kończy się porażką!! Nie chcę tutaj nikogo obrażać czy może wytykać palcami ale tak ja uważam bo wiem jak to jest. Bo ja też tak próbowałam. Powiedziałam sobie że już nie usłyszę o sobie żadnych przykrości nikt ze mnie nie będzie się naśmiewał! Nikt nie będzie mnie wytykał palcami! Nikt nie sprawi mi przykrości z powodu mojego wyglądu! Już nigdy, teraz będą mnie podziwiać - takim postanowieniem rozpoczęłam swoje przygotowania do schudnięcia. Pierwsze co zaczęłam robić to czytać i uczyć się. Korzystając z zasobów wyszukiwarki internetowej szukałam wiadomości o tym jak rozpocząć dietę, jak ją prowadzić, co jeść, kiedy i w jakich ilościach. Przeszukałam z kilka set stron. Od zwykłego forum po strony prowadzone przez dietetyków. Siedziałam przed monitorem i to co ważne drukowałam, zaznaczałam, wybierałam to co chce zrobić. Uczyłam się tego wszystkiego i postanowiłam że od maja zacznę swoja dietę, ale nie normalnie - chce oczyścić swój organizm z wszystkich toksyn jakimi zatruwałam mój organizm więc zaczęłam po prostu od głodówki. Zapewne powiedzą mi głupia jesteś i inne tego typu teksty ale czy ktoś naprawdę zainteresował się tym pojęciem? Czy czytaliście i uczyliście się o tym? Nie mówię tu o głodowaniu się tylko o zdrowotnej oczyszczającej głodówce. Taka powinna trwać 10 dni z tego co piszą lekarze i dietetycy ja postanowiłam że moja będzie trwała tydzień- to jest 7 dni. Więc po przygotowaniach, postanowieniach i psychicznym nastawieniu zaczęłam głodówkę 1 maja 2008roku. Nie było łatwo ale powiedziałam sobie że szybko to zleci i tak było. Pierwsze 3 dni były ciężkie czułam się słabo, kręciło mi się w głowie chciało mi się jeść ale nie poddałam się piłam do 3 litrów wody na dzień. Kiedy tylko chciało mi się jeść zaczynałam sprzątać, prać, myć naczynia albo wychodziłam na spacer i jakoś przechodziło. Mój sposób na napady głodu. Dziwny ale skuteczny w 100%. Po 3 dniu głodówki już nie czułam ssania w żołądku. Czułam się błogo – jeśli mogę to tak określić. Dni szybciej mijały a ja czułam się coraz lepiej zaczęła ze mnie ubywać zalegająca woda, bo najpierw to z ciebie schodzi razem z toksynami. Objawiało się to u mnie brzydkim zapachem z ust, wychodziły mi pryszcze, pociłam się strasznie, a włosy musiałam myć codziennie. Nie przyjemne skutki uboczne ale mimo tych objawów trwałam dalej w swoim postanowieniu i tak minął mi dzień 4 potem 5 a potem 6. Szóstego dnia usłyszałam od swojej teściowej że podziwia mnie, że widać że chce osiągnąć swój cel, że jej by się nigdy nie udało przetrwać na głodówce. A ja – ja z dumą w sobie odpowiadałam „wystarczy tylko chcieć walczyć”. Czułam się wtedy ze mogę góry przenosić. To byłe cudowne jeszcze waga zaczęła spadać 3 czy 4 kilo było dla mnie super efektem i takim wielkim , wielkim krokiem do przodu! No i tak dotrwałam do mojego ostatniego dnia głodówki. Zdecydowałam się że nie będę wychodzić z głodówki po woli, od razu przeszłam na dietę, ale to w następnym rozdziale...

Jeśli naprawdę chcecie oczyścić swój organizm, wcisnąć taki guzik resetu aby od nowa z czystym kątem ruszył polecam te kilka dni głodówki. Oczywiście należy się do tego przygotować pilnować się żeby w trakcie głodówki się nie odwodnić, być nastawionym psychicznie i chcieć. Nie żałuje tego swojego wyboru jaki wtedy zrobiłam. Jestem z siebie Dumna!! I to naprawdę tak mocno bo co tam schudnąć na diecie cud i potem po niej przytyć wyczynem jest oczyścić swoje ciało. Musimy o nie dbać zrozumiałam to w czasie głodówki. Lekarze którzy ja polecają mieli racje całe życie wszystkie świństwa w nas się rozkładają i tam zalegają w jelitach, w skórze, w komórkach, w naszym całym organizmie. Przeprowadzając taką zwykła głodówkę możemy się tego pozbyć.

Efekt jaki to daje nie jest przyjemny ale warto naprawdę warto!!









„ We współczesnej cywilizacji, zaspokajając ponad miarę instynkt jedzenia, działamy przeciw własnemu organizmowi, dostarczając mu nie tylko zbyt wiele surowców energetycznych, ale zatruwając go i utrudniając mu działanie. Głodówka lecznicza ma uruchamiać proces odwrotny – organizm przestawia się na odżywianie wewnętrzne, zaczyna się proces samoniszczenia i wydalania resztek metabolicznych – składników chorych tkanek i toksyn”











„ Po trzech dniach postu pojawia się uczucie lekkości, poprawia się samopoczucie. Zanika uczucie głodu. Zaczyna znikać niepotrzebny tłuszcz, a także obrzęki i zmiany skórne. Organizm „karmi się” chorą tkanką. Daje to efekt odmładzający, gdyż chora tkanka zostaje zastąpiona nową. Taki mechanizm jest przyczyną wielu uzdrowień w rezultacie dłuższego postu, ale czas trwania głodówki jest zawsze sprawą bardzo indywidualną. Czasem np. z powodu niespodziewanego stresu kuracja może się nie udać; warto jednak podjąć ją znowu w innym terminie. Najlepiej zaczynać od głodówek krótkich (częściej przeprowadzanych), stopniowo wydłużając czas ich trwania (np. głodówki 10-dniowe można przeprowadzać co 2-3 miesiące).”









Dużo takich tematów możecie znaleźć w wyszukiwarce internetowej, jest też dużo o tym książek polecam przeczytanie.